Loek Hendrix is speler in het Nationale Heren Zitvolleybal Team. Hij heeft veel EK’s en WK’s meegemaakt en droomt ervan om de Paralympische Spelen van 2020 in Tokyo te halen. Intekrant mocht hem interviewen over zijn ervaring om de juiste balans te vinden tussen topsport en een zakelijke carrière.
Sinds 2007 ben je zitvolleyballer bij de eredivisie club BVC Holyoke en sinds mei 2007 ben je speler in het Heren zitvolleybal team. Hoe zag je volleybalcarrière er voor die tijd uit?
Ik heb altijd gevoetbald bij de plaatselijke voetbalclub Belfeldia in Belfeld. Hier heb ik gespeeld tot 2001 waarna ik ernstig ziek werd. Een bekende van mij die al enige tijd aan zitvolleybal deed heeft mij getipt om een keer te komen kijken en mee te doen. Na de eerste training, bijna 10 jaar geleden, was ik meteen verkocht.
Droomde je altijd al van een carrière in de topsport of had je eigenlijk heel andere ambities?
Uiteraard droomde ik als jongetje natuurlijk van het profvoetbal, maar op 14 jarige leeftijd kwam ik er langzaam achter dat deze droom er niet in zat. Ik was toen ook nog niet bezig met andere ambities en wilde gewoon met andere leeftijdsgenootjes sporten.
Kun je een voorbeeld noemen van iets wat je heel graag had willen doen maar wat niet te combineren was met het volleyballen?Sporten op hoog niveau kost veel tijd. Verjaardagen, een avondje uit of quality time met mijn vriendin en dochter Julia van vier maanden schieten er dan weleens bij in. Gelukkig staan zij er volledig achter waardoor ik veel tijd kan besteden aan mijn sport. En daar krijg ik gelukkig ook veel voor terug. We gaan de hele wereld over! Zo zijn we in Brazilië, USA, China en Egypte geweest en hebben we veel landen in Europa gezien.
Naast het volleyballen heb je ook gestudeerd. Hoe wist je studie en topsport goed te combineren?
Dat is gelukkig altijd goed gegaan. Ik heb vanuit het CIOS in Arnhem waar ik studeerde altijd de ruimte gekregen om mijn sport te beoefenen. Dat had ook mede te maken met de topsportstatus die je ontvangt vanuit het NOC*NSF.
Met de nationale selectie hebben jullie heel wat EK's en WK's beleefd. Op welke prestatie ben je het meest trots en waarom?
In totaal heb ik nu vijf Europese Kampioenschappen, twee Wereldkampioenschappen en twee kwalificatietoernooien voor de Paralympics gespeeld. Op het Europees Kampioenschap in 2013 zijn we als vijfde geëindigd terwijl in de voorbereiding op dit toernooi onze bondscoach Joze Banfi plotseling is overleden. Dit heeft ons erg aangegrepen, maar we hebben toch het beste uit ons zelf weten te halen. Daarnaast ben ik ook trots op de vijf landskampioenschappen die we hebben behaald.
Wat voor prestatie hoop je met het volleybal nog te bereiken? Heb je nog persoonlijke doelen die je graag zou willen halen?
Ik droom er nog steeds van om de Paralympische Spelen te halen. In 2012 zaten we er al dichtbij, in de voorbereidingen naar RIO 2016 zaten we er nog dichterbij. Nu moeten we wachten tot 2020 om deel te kunnen nemen aan de Paralympische Spelen in Tokio. Een persoonlijk doel dat ik nog graag zou willen behalen is een individuele prijs op een toernooi. De beste aanvaller of blokker op een EK of het WK in Nederland lijkt me bijvoorbeeld ook fantastisch.
Op dit moment werk je bij Teleperformance. Kun je iets vertellen over je functie en hoe je je werk weet te combineren met het volleyballen?
Op dit moment werk ik als Recruiter bij Teleperformance in Maastricht. Hier doe ik de werving en selectie voor Teleperformance van onder andere klantenservicemedewerkers voor verschillende grote merken. Wij zijn het grootste contactcenter ter wereld en we zijn gevestigd in Tilburg, Zoetermeer en Maastricht. Werk en topsport is voor mij goed te combineren. Op dit moment is het vrij rustig qua toernooien. De trainingen en wedstrijden zijn vooral in de avonduren en de weekenden. In het begin van mijn dienstverband ben ik naar China geweest voor het Paralympisch kwalificatie toernooi. Hiervoor heb ik alle ruimte gekregen van mijn werkgever.
Tot slot: welk advies zou jij graag aan studenten willen meegeven?
Het advies dat ik studenten zou willen meegeven is dat een (top)sportcarrière minstens zo belangrijk als een maatschappelijke carrière kan zijn. De competenties die je leert in de sport neem je vaak mee in je werk. Denk daarbij aan samenwerken, organiseren en omgaan met teleurstellingen. Tot slot: heb je een beperking, handicap of kun je door een blessure niet meer sporten? Dan zijn er wellicht nog genoeg mogelijkheden bij het zitvolleybal!